ببخشید... نوت بوک یعنی زندگی !

این یادداشت را می خواستم به عنوان اولین نوشته بعد از نوت بوکی شدن ما با خودش بنویسم ولی از بد حادثه درست امشب یک ماه ما تمام شده الان با یک کارت با این سیستم دسکتاپ متصل شدم که فقط اطلاعاتش را همینجا دارم، به هر حال بالاخره به دست ما رسید این جادوی فناوری؛ هر چند که دقیقا همان که می خواستم و انتظار داشتم نیست ولی لذت و هیجان استفاده از آن را نمی توان پنهان کرد، هر چه می خواهد باشد همین که دیگر لازم نیست برای هر کاری که داری وارد این اتاق ریخت و پاش! بشوی و پشت یک میز رسمی روی یک صندلی سفت بنشینی واقعا عالی است. حالا دیگر خوابیدن و لم دادن و در مسیر بودن و خانه نبودن مانعی برای وصل شدن و کار با کامپیوتر نیست.
الان خیلی خسته ام فردا آن سیستم که دو هفته است علافم کرده را باید تحویل بدم، اینترنت هم که ندارم پس نه بیشتر می نویسم نه فرصت می کنم بخوانم.
راستی توی این فکرم که براش یک اسم انتخاب کنم، فکر می کنید چه اسمی بیشتر به این عضو تازه وارد می آد ؟
راستی برای آنهایی که کنجکاوند بدانند این بچه کیه: اون طفلی فقط یک Compaq Evo N1020  بیشتر نیست.