نیما راشدان: « ۳۰۰ انسان را سرپا سوار هواپیمایی کردند که ۱۱۰ نفر ظرفیت داشت. هواپیما بدون تست قبل از پرواز از باند فرودگاه زاهدان برخواست. ۳۵ کیلومتری کرمان بود که ۳۰۰ آدم زنده به چشم خود دیدند که بدنه فلزی هواپیما درحال گسستن است . چیزی زبانه کشید برق عجیبی زد [...] هواپیما ترکید ، آن آدمها همه و همه متلاشی شدند ، آن رویاها همه نابود شد، آدمهای زنده ای که نفس می کشیدند ، با هم تکه تکه شدند ، ۳۰۰ مادر بی فرزند ، صدها کودک بی پدر و دهها خواهر بی برادر شدند. همه اینها به کنار ۳۰۰ انسان از بین رفتند... »  ادامه